Λοιπόν παίδες τεντώστε τ’ αυτιά σας κι ακούστε με προσεκτικά γιατί έχω πέσει στην ανάγκη σας. Θέλω συμβουλή κατεπείγον. Αγόρια και κορίτσια αράξτε κάπου αναπαυτικά και στύψτε το την κεφάλα σας γιατί θέλω τα φώτα σας (δε μιλάω σε σας μαντάμ. Εσείς μπερδεύετε το Βάζελο με τη βαζελίνη, τι φώτα να δώσετε;).
Λοιπόν το πρόβλημα εν συντομία έχει ως εξής: Θυμόσαστε που διατηρούσα έναν εξόχως αποτυχημένο δεσμό με έναν οικολόγο πράσινο (του αγρού όχι του ΠΑΣΟΚ); Θυμόσαστε που σφύριξα κι έληξε εν μέσω βαθιών χασμουρητών; Θυμόσαστε κάτι άλλες απόπειρες που ούτε κι εγώ τις θυμάμαι; Το ζουμί είναι πως δεν είχα συναντήσει εδώ και 6 μήνες τίποτα που να θυμίζει ελαφρά έστω τον άντρα της ζωής μου.
Ε, λοιπόν έχω νέα για σας. Τον συνάντησα προχτές. Ψηλός, κούκλος, διαβασμένος, έξυπνος και γενικά άστα να πάνε στο διάολο. Όχι, δεν με χαλάει το γεγονός ότι είναι κούκλος ( είμαι ανεκτική στους κούκλους γενικά), ούτε έξυπνος (τον αντέχω τον συναγωνισμό). Η προβληματάρα μου είναι ότι ο τύπος είναι τρελά κολλημένος με τη μπάλα! Θα σας πω μόνο πως στο τέλος του πρώτου (καρδούλες, πουλάκια, φιογκάκια) ραντεβού μας προέβη στις εξής ανακοινώσεις:
α)πως είμαι η γκόμενα που έφαγε την Αθήνα να αναζητάει αδίκως όλα του τα χρόνια (προφανώς δεν έψαχνε και εντατικά καθότι είναι 30 χρονών γαϊδούρι και η Αθήνα… σιγά τη μεγαλούπολη!)
και β) ότι θέλει να μοιράζεται τα πάντα μαζί μου. Αυτό εγώ στην αρχή το πήρα πιο ρομαντικά αλλά σύντομα κατάλαβα ότι απλά είχε πρόθεση να μου δώσει το μισό βρώμικο με διπλή σος που έτρωγε τη στιγμή της ερωτικής εξομολόγησης. Γιατί όπως μου εξήγησε αμέσως μετά, τις μέρες του δυστυχώς δεν μπορούσε να τις μοιραστεί μαζί μου. Όχι, δεν είχε γυναίκα, δεν είχε τέσσερα ανήλικα παιδιά, δεν είχε άρρωστους γονείς, δεν είχε δουλειά στο γραφείο. Είχε Μπάλα!
– Ελα βρε αδερφέ, δε με χαλάει η μπάλα, είπα εγώ η μαλάκω. Βλέπεις ένα – δυο ματς την εβδομάδα, τι έγινε;
Και τότε παίδες έγινε αυτό που δεν περίμενα ποτέ να γίνει. Το γκομενάκι έβγαλε ένα χαρτί και μου το έδωσε σιωπηλά (είναι και μινιμαλιστής όπως βλέπετε…). Το άνοιξα και τι να δω; Ήταν η (τρομακτική) λίστα με τις υποχρεώσεις του απέναντι στην μπάλα: Κυριακή= ελληνικό πρωτάθλημα, πρέμιερ Λιγκ, Αθλητική Κυριακή, Τρίτη= Τσάμπιονς Λιγκ, Τετάρτη= ξανά Τσάμπιονς Λιγκ, Πέμπτη= Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, Σάββατο= Ελληνικό πρωτάθλημα, πρέμιερ Λιγκ.
Το διάβασα με τρεμάμενα χέρια. Άρα θα βλεπόμαστε Δευτέρα και Παρασκευή; ρώτησα άναυδη. Ε… όχι ακριβώς…, μου τα μάσησε ο βάζελος-πρεζόνι. Την Δευτέρα μαζευόμαστε με τα παιδιά και κάνουμε απολογισμό της περασμένης βδομάδας και προβλέψεις για την βδομάδα που έρχεται!!!
Με αποπεράτωσε παίδες! Στη θέση του κούκλου έβλεπα τώρα να στέκεται μπροστά μου ένα αρρωστάκι κολλημένο στον καναπέ με μπυροπίτσες και τους κοπρίτες τους φίλους του να στέλνουν φιλάκια όλοι μαζί στον Σισέ. Μετά ξανάβλεπα τον κούκλο. Μετά ξανάβλεπα το αρρωστάκι με τους άλλους κάφρους να στέλνουν φάσκελα στον Σισέ (γιατί ο φίλαθλος παίρνει ανάποδες στο πιτς φυτίλι σου λέει). Και τα λοιπά, μη σας ζαλίζω. Με πιάσατε.
Και, μπαίνοντας στο ψητό, ρωτώ τα κορίτσια:
1. Σας έχει τύχει εσάς τέτοια φάση;
2. …και τι κάνατε τις άλλες 6 μέρες;
3. Μήπως συμφέρει τελικά; (τις 6 μέρες που βλέπει αυτός ματς εσύ κυκλοφορείς ελεύθερα με τα άμπαλα γκομενάκια και μιλάτε για διεθνή πολιτική, τη σχολή της Φραγκφούρτης και το Κάμα Σούτρα)
4. Τη μία και μοναδική μέρα που βρισκόσαστε γιατί δεν έχει μπάλα, μήπως μιλάτε… για μπάλα;
ρωτώ τα αγόρια
1. Με γουστάρει ή με δουλεύει ρε παίδες; Είναι δυνατόν να έχεις πάθει την πλάκα σου με μια γκόμενα και να θέλεις να τη βλέπεις 1 φορά την εβδομάδα; (Και όχι οποιαδήποτε γκόμενα. Εμένα! ΜΟΙ!)
2. Τι λέτε να κάνει ο Παναθηναϊκός φέτος;
τέλος ρωτώ τους συναδέλφους φιλόσοφερς/κοινωνιολόγους
1. Τι διάολο σημαίνει η βαρβαρική επιδρομή της μπάλας στα σαλόνια μας, στην τηλεόρασή μας, στα γκομενικά μας, στα ραδιόφωνα των ταξί μας, στην κρεβατοκάμαρά μας, στην πολιτική, στην ψυχή μας;
2. Σε ποια ομάδα λέτε να πάει τώρα για πρόεδρος ο Κωνσταντόπουλος;
ΠΗΓΗ www.protagon.gr
