Η συνεχιζόμενη οικτρή οικονομική κατάσταση, πολλαπλασιάζει τις φυγόκεντρες τάσεις στο πολιτικό σύστημα. Αιτία δεν είναι η ίδια η μνημονιακή πραγματικότητα. Αιτία είναι η ανικανότητα των κομματικών ηγεσιών να συνδεθούν οργανικά με τους πολίτες και τα προβλήματά τους.
Ο λαός αντιμετωπίζει μια σκληρή πραγματικότητα και αντί για λύση του καλλιεργούν ελπίδες. Ελπίδες ασαφείς που χάνονται στο μέλλον… π.χ. «Θα βγούμε στους αγορές», ποια συνέπεια θα έχει αυτό μπροστά στο τέρας της εφορίας, των ασφαλιστικών εισφορών, των υπερτιμημένων προϊόντων και των υπέρογκων λογαριασμών
των ΔΕΚΟ , δεν μας λένε.
Παράδειγμα δεύτερο «Ο τόπος έχει ανάγκη από μεταρρυθμίσεις»… Θαυμάστε σαφήνεια του λόγου… Ποιες είναι συγκεκριμένα αυτές οι μεταρρυθμίσεις και πότε θα αποδώσουν στην καθημερινότητά μας, δεν μας λένε.
Παράδειγμα τρίτο «Να μειωθεί το κράτος… για να μειωθεί η φορολογία» … Το επαναλαμβάνουν εδώ και καιρό, την ίδια στιγμή που το κράτος έχει μειωθεί, αλλά οι φόροι και οι εισφορές αυξάνονται. Δεν μας λένε, τι ακριβώς εννοούν με την μείωση του κράτους… Δεν τολμούν να κάνουν έναν απολογισμό στο τι απέδωσαν οι μέχρι τώρα ιδιωτικοποιήσεις. Πλάθουν το σκιάχτρο του κακού κράτους και το περιφέρουν για να μας φοβίσουν… Αντί για αποδεικτικό λόγο χρησιμοποιούν ένα νεοφιλελεύθερο λαϊκισμό.
Δεν σταματάει ο αριθμός των παραδειγμάτων. Όπου και αν σταθείς τα ακούς από τα στόματα των συμπολιτών μας, που δεινοπαθούν στις Εφορίες, στις Τράπεζες, στη ΔΕΗ. Ποια είναι ευθύνη των πολιτικών, απέναντι στην αγωνία των πολιτών;
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε απάντηση…
Πολιτική σημαίνει δράση για την επίλυση των κοινωνικών προβλημάτων. Κάθε δράση προϋποθέτει ένα υποκείμενο, δηλ. ποιος θα δράσει. Το υποκείμενο αυτό είναι το πολιτικό κόμμα.
Άρα η πρώτη φάση εκσυγχρονισμού είναι να δημιουργήσουμε πολιτικά κόμματα, με καθαρές δημοκρατικές λειτουργίες, με θεσμοθετημένη συμμετοχή της λαϊκής βάσης, με σαφείς ιδεολογικούς στόχους αλλά και ξεκάθαρο και ρεαλιστικό κυβερνητικό πρόγραμμα.
Αντ’ αυτού βλέπουμε ή αρχηγικά κόμματα … τα οποία ουσιαστικά είναι μονοπρόσωπες πολιτικές Ε.Π.Ε. (εταιρείες περιορισμένης ευθύνης) ή κόμματα μιας στενής παρέας γραφειοκρατών … οι οποίοι θεωρούν τους εαυτούς τους παντογνώστες…
Να θυμίσουμε σε αρκετούς ότι το ΠΑΣΟΚ της Αλλαγής είχε χιλιάδες οπαδούς οργανωμένους σε σφιχτές Τ.Ο. Χάρις σε αυτή τη δύναμη έφερε όσες Αλλαγές μπόρεσε το 1981. Χάρις σε αυτές αντιμετώπισε τόσο την ξενοχρηματοδοτούμενη «γαλάζια γενιά», όσο και την επίθεση κατασυκοφάντησης με την σκανδαλολογία. Η σημερινή τεχνολογία (διαδίκτυο, μέσα κοινωνικής δικτύωσης κλπ.) δίνουν νέες δυνατότητες ανάπτυξης της λαϊκής συμμετοχής και της αμφίδρομης σύνδεσης της βάσης με την ηγεσία.
Η λαϊκή συμμετοχή είναι απαραίτητη για την ανάπτυξη δύο πυλώνων της σύγχρονης δημοκρατίας: Του Συνδικαλισμού και της Τοπικής Αυτοδιοίκησης. Ο Συνδικαλισμός έχει σηκώσει λευκή σημαία… αντί να διεκδικεί, οργανώνει συναυλίες με λαϊκούς τραγουδιστές … Αιτία ήταν η μετατροπή των συνδικαλιστικών παρατάξεων σε περίκλειστα κλαμπ κάποιων ηλικιωμένων γραφειοκρατών.
Όσον αφορά την τοπική αυτοδιοίκηση, βλέπουμε ότι τα κόμματα με μεγάλη ευκολία την παραχωρούν σε ανεξέλεγκτους τοπικούς φυλάρχους, οι οποίοι ερήμην των συμπολιτών, αλλά μαζί με μια παρέα επιχειρηματιών και εργολάβων λυμαίνονται τους δήμους. Ο μόνος έλεγχος που μπορεί να γίνει, σήμερα, είναι αποκλειστικά μέσω της «Διαύγειας», με τον κίνδυνο να μπλέξεις με τα Δικαστήρια… Οι μορφές Λαϊκής Συμμετοχής και οι δημόσιοι απολογισμοί έχουν ατονήσει ή καταργηθεί.
Η ανάγκη δημιουργίας σύγχρονων κομμάτων γίνεται ακόμη πιο επιτακτική σήμερα. Η δραματική και ραγδαία δημοσκοπική πτώση της Κυβέρνησης, αφήνει έναν τεράστιο κοινωνικό χώρο χωρίς εκπροσώπηση. Ο κίνδυνος μεταφοράς του πολιτικού εκκρεμούς στην ακραία δεξιά θέση είναι μεγάλος. Η οργή τυφλώνει. Και η οργή ξεχειλίζει σήμερα. Εάν οι πολίτες δεν θα έχουν τη δυνατότητα επιλογής μιας σοβαρής εναλλακτικής πρότασης, θα οδηγηθούν μόνο από την οργή… Θα σιγοντάρουν σε αυτήν την κατεύθυνση και τα ελεγχόμενα από τους «μεγαλοπειχειρηματίες» Μ.Μ.Ε.
Δεν αντέχει η Ελλάδα άλλα πειράματα … Δεν μπορούμε να δεχτούμε αβίαστα πολιτικές ηγεσίες που υποθηκεύουν – οικονομικά και πολιτικά – την χώρα για πολλές δεκαετίες. Οι παλιοί έλεγαν «Οι καιροί, ου μενετοί». Ναι ο χρόνος δεν μας περιμένει, ούτε τα προβλήματα. Ώρα για δράση συλλογική και συντονισμένη.
