Το Αργολικό ποδόσφαιρο έχει μεγάλη παράδοση να βγάζει κατά καιρούς πολύ καλούς τερματοφύλακες, ο καθένας εκ των οποίων να έχει γράψει την δική του ξεχωριστή πορεία στον χώρο και κάτω από τα δοκάριας της κάθε ομάδας που υπερασπίσθηκε.
Και μπορεί κάθε φορά στους αγώνες η δόξα να πηγαίνει σε αυτούς τους παίκτες που
σημειώνουν τα γκολ και να περνούν στην ιστορία, αλλά αν δεν υπήρχαν οι γκολκίπερ κάτω από τα δοκάρα τους να κρατούν ανέπαφες τις εστίες τους, τότε φυσικά δεν θα υπήρχαν οι νίκες για τις ομάδες τους.
• Και με αυτό ως δεδομένο το ίδιο σημαντικό (και ίσως και περισσότερο) είναι η καλή παρουσία του κάθε τερματοφύλακα σε ένα αγώνα ποδοσφαίρου. Γιατί από ένα τερματοφύλακα μπορεί να έρθει και ο πόντος μιας ισοπαλίας σε ένα σκορ 0-0 και αυτός ο βαθμός μπορεί να είναι πάρα πολύ σημαντικός στην ομάδα του.
• Η παρουσία του Ρομπέρτο κάτω από τα δοκάρια του Ολυμπιακού είχε συντελέσει ο «Θρύλος» του Πειραιά να κάνει μια πάρα πολύ καλή πορεία στην Ευρώπη. Έκτοτε (και την χρονιά που μας πέρασε) είδαμε τι έπαθε χωρίς καλό τερματοφύλακα, προτίστως.
• Εδώ λοιπόν στο Αργολικό ποδόσφαιρο θα πρέπει κάποτε να κάνουμε ιδιαίτερη μνεία στους τερματοφύλακες, που έχουν περάσει και σε αυτούς φυσικά που αγωνίζονται τώρα. Ξεκινόντας φυσικά από τις πιο ιστορικές ομάδες του νομού μας.
• Στον Παναργειακό έχει να βγει ντόπιος καλός τερματοφύλακας από την εποχή του Λουκά Κούρου και του Τάκη Χαντέλη, αν εξαιρέσουμε φυσικά τον Σταύρο Κατσιαούνη που κατάγεται από τους Μύλους. Μια …ζωή οι «Λύκοι» έχουν κάτω από τα δοκάρια τους …ξένους γκολκίπερ λες και αυτό το αθλητικό …προϊόν δεν ευδοκιμεί καθόλου στην περιοχή τους.
• Το ίδιο (και σε …χειρότερη μορφή) συμβαίνει και για την ομάδα του Πανναυπλιακού. Από την εποχή του Σπετσιώτη στην καταγωγή του Παναγιώτη Ευσταθίου (που έχε αγωνιστεί στην ομάδα της Προοδευτικής στην Α’ εθνική κατηγορία τότε) οι Ναυπλιώτες έχουν να δουν καλό ντόπιο τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια τους. Εκτός φυσικά του Αλέκου Ρόζη που ακόμα βρίσκεται εν …ζωή πορτιέρο, έχοντας ήδη ξεπεράσει στα χρόνια παρουσίας κάτω από τα δοκάρια και τον Ντίνο Τσοφ.
• Όσο για την ομάδα του Αργοναύτη (που ήταν η τρίτη ποδοσφαιρική αθλητική δύναμη του νομού) και εδώ παρατηρούμε τα ίδια πράγματα σε ότι αφορά τους τερμαροφύλακες. Από την εποχή του Κώστα Διάκου (του Ασπρούλη) και φυσικά του Ανώνη Τσακίρη (που έκανε καριέρα και στον Πανναυπλιακό) και να πάμε πολύ πιο μπροστά του Σάββα Σουγιουρτζή και πιο νεότερα του Γιάννη Κοντού, οι Κιώτες έχουν να βγάλουν καλό ντόπιο πορτιέρο.
• Εδώ όμως στην ομάδα της Νέας Κίου να μην αδικήσουμε τον επίσης ντόπιο τερματοφύλακα τον Θοδωρή Κλεισάρη που όντως διαθέτει πολύ καλά προσόντα κάτω από τα δοκάρια, αλλά δια διαφόρους (άγνωστους λόγους) δεν τυγχάνει και τόσο αναγνωρίσημος από τους συμπατριώτες του. Ίσως να έχει να κάνει με αυτό που συνήθως λέμε : «Αλήθεια, ποιος έχει …αγιάσει στον τόπο του;».
• Πάμε και στην ομαδα της Ένωσης Ερμιονίδας (που τώρα φυσικά λόγω της βαθμολογίας στον τρίτο όμιλο της Γ’ εθνικής κατηγορίας) είναι η πρώτη ποδοσφαιρική δύναμη στον νομό, αλλά κάποτε ως ομάδα με την ονομασία Ερμής Ερμιόνης (και πριν γίνει η συγχώνευση με την γειτονική ομάδα του Κρανιδίου) ήταν στην τέταρη θέση.. Εδώ βγήκε ένας από τους πλέον καλλίτερους τερματοφύλακες της Αργολίδας και έκτοτε …ουδείς. Πρόκειται φυσικά για τον Αντώνη Δημαράκη (τον ονομαζόμεν και Τζέκο), που για ένα χρονικό διάστημα είχε περάσει και κάτω από τα δοκάρια του Παναργειακού έχοντας αποκομίσει μόνο φίλους στο Άργος.
• Βλέπουμε λοιπόν για το πρωτάθληα της Γ΄εθνικής κατηγορίας που πέρασε τόσο στον Παναργειακό, όσο και στην ομάδα της Ένωσης Ερμιονίδας για μια ακόμα φορά να κάθονται …ξένοι πορτιέρο κάτω από τα δοκάρια τους. Για τους «Λύκους» να ξεκινούν με τερματοφύλακα τον Φολ. Σαχσανίδη και να καταλήγει στον Τσέλιο.
• Φυσικά δεν λαμβάνεται στα υπ’ όψιν ο νεαρός ντόπιος γκολκίπερ, ο Εφραίμ Πλατής, ο οποίος πήγε να αγωνιστεί στο τέλος του πρώτου γύρου (με ενδεκάδα …ανάγκης να μη γίνει μηδενισμός και μείον βαθμούς) στο Βάρδα και το παιδί …άρπαξε τέλος πάντων όσα γκολ …έφαγε. Έκτοτε πήγε στην ομάδα του Αργοναύτη, αλλά έχει όλο το μέλλον μπροστά του να δείξει τα πλούσια προσόντα που διαθέτει και λόγω συγκυριών δεν του το επέτρεψαν ακόμα.
• Θα πρέπει όμως (πάνω σε αυτό το θέμα που ανοίξαμε με τους τερματοφύλακες) να ρίξουμε και μια ματιά με το τι υπάρχει σε έμψυχο υλικό στις ομάδες του τοπικού και φυσικά στην Α1 κατηγορία. όπου εδώ θα δούμε να υπάρχουν ουκ ολίγοι καλοί γκολκίπερ οι οποίοι θα μπορούσαν να σταθούν κάλλιστα και στην Γ’ εθνική κατηγορία. Και φυσικά οι περισσότεροι (αν όχι όλοι εκτός μιας- δυο εξαιρέσεις) είναι ντόπιοι.
• Πάμε πρώτα στους πρωταθλητές και την τρίτη ομάδα που θα εκπροσωπήσει το Αργολικό ποδόσφαιρο, στο νέο πρωτάθλημα της Γ’ εθνικής κατηγορίας, τον Ερμή Κιβερίου. Εδώ κάτω από τα δοκάρια κάθισε ο Παναγιώτης Κοζιώτης. Άξιος δε αντικαταστάτης του (στα ματς που έλλειπε λόγω τραυματισμού του) ήταν ο Φώτης Παπασαράντος εκ Νέου Ροϊνού καταγόμενος.
• Οι Κιβεριώτες (με δυο ισάξιους τερματοφύλακες) αυτό θα πρέπει να διαθέτει η κάθε ομάδα που κάνει πρωταθλητισμό και στο τέλος επιβραβεύεται, επόμενο ήταν να δεχθεί σε τριάντα αγωνιστικές μόνο 17 γκολ και φυσικά να έχει μακράν την καλλίτερη αμυντική γραμμή στο πρωτάθλημα της Α1 κατηγορίας.
• Και εδώ ερχόμαστε για την δόξα που θα πρέπει να ….μοιράζεται και στους τερματοφύλακες εξ’ ίσου στις επιτυχίες μιας ομάδας. Γιατί στον Ερμή Κιβερίου μπορεί να μείνει στην ιστορία ο γκολτζής Βαγγέλης Γκάτσης (με τα 46 γκολ που πέτυχε) αλλά οι νίκες και εξ΄ αυτών το τίτλος του πρωταθλητή και η άνοδος στην Γ’ εθνική κατηγορία ήρθαν και από τις αποκρούσεις τόσο του Παναγιώτη Κοζιώτη, όσο και του Φώτη Παπασαράντου.
• Πάμε και στην ομάδα του Αργοναύτη που τερμάτησε στην δεύτερη θέση της τελικής βαθμολογίας στην Α1 κατηγορία και ταυτόχρονα πήρε και τον τίτλο του κυπέλλου. Και εδώ οι Κιώτες ευτύχησαν να έχουν κάτω από τα δοκάρια τους, έναν από τους καλλίτερους …ξένους πορτιέρο που έχουν έρθει στο Αργολικό ποδόσφαιρο. Πρόκειται για τον Άντι Μπραϊμάρι που είναι ζήτημα αν δεν αγωνίστηκε μόνο σε ένα ματς.
• Στην ομάδα της Έωσης Λέρνας (που ήταν πρωταθλητές, αλλά φέτος τερμάτησαν στην τρίτη θέση της τελικής βαθμολογίας) κάθισε για μια ακόμα χρονιά ο εκ Μύλων καταγόμενος ντόπιος τερματοφύλακας ο Σταύρος Κατισιούνης. Τεράστια μορφή γκολκίπερ που ότι και να αναφέρουμε θα ήταν πολύ λίγο και θα χρειαζόταν μια ολόκληρη σελίδα.
• Στην ομάδα του Αστέρα Δρεπάνου (και πάμε με την σειρά που έχουν τερματήσει οι ομάδες στον τελικό πίνακα της βαθμολογίας) εδώ είχαμε τρεις τερματοφύλακες να αλλάζουν την φανέλα με νούμερο το «ένα». Ξεκίνησαν έχοντας πορτιέρο τον Γιάννη Παναγή (γιο του από παλιά τερματοφύλακα του Παναργειακού, του Γιώργου Παναγή) που είναι τώρα προπονητής τερματοφυλάκων βρισκόμενος στην ομάδα του Λυγουριού.
• Αγωνίστηκε ο Παναγιώτης Χουρμούζης για πέντε, εξι ματς συνεχόμενα (από το 36’ της 13ης αγωνιστικής και στον αγώνα του Δρεπάνου κόντρα στον Τροιζηνιακό) που τραυτίζεται ο Γιάννης Παναγής και επανέρχεται αργότερα, αλλά οι Δρεπανιώτες τερματίζουν το πρωτάθλημα έχοντας κάτω από τα δοκάρια τους τον …αειθαλή πορτιέρο τον Αλέκο Ρόζη.
• Στην ομάδα του ΠΑΟΚ Κουτσοποδίου όλο το πρωτάθλημα το έβγαλε ο ικανότατος και έμπειρος γκολκίπερ ο Άγγελος Κομπόσης (που σημειωτέον είχε βγει και πρωταθλητής με τους Κουτσοποδιώτες). Αλλά στην ομάδα του Πανατηρίου υπήρξε η πιο μεγαλη ατυχία σε ότι αφορά τους τερματοφύλακες. Τραυματίσηκαν σοβαρά (και σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα) και οι δυο βασικοί, τόσο ο Παν. Καλαλάς, όσο και ο Γιώργος Κολιζέρας.
• Έστι οι Παναρητιώτες αναγκάστηκαν προς το τέλος του πρωταθλήματος να χρησιμοποιήσουν κάτω από τα δοκάρια κατ΄ αναγκη ….γκολκίπερ, είτε τον Σάκη Γκολέμη (Σκύλο), είτε τον νεοφερμένο από το Τολό Παναγιώτη Μήτσουλα, είτε το εκ Νέου Ροϊνού καταγόμενο ακραίο νεαρό αμυντικό τους Δημ. Μιχαλόπουλο (γιο του Ηλία Μιχαλόπουλου …Ταρζάν). Και στο επόμενο ρεπορτάζ επανέρχομαστε για τους υπόλοιπους τερματοφύλακες για τις άλλες ομάδας της Α1 κατηγορίας.
