Με μια λιτή αλλά συγκινητική τελετή ο Δήμος Επιδαύρου (Ελληνική Δημοκρατία) και ο Δήμος Κόναβλε (Δημοκρατία της Κροατίας) προχώρησαν σε υπογραφή αδελφοποίησης βάζοντας τα θεμέλια σε μελλοντική πολυεπίπεδη συνεργασία σε πολιτιστικά, τουριστικά, εκπαιδευτικά και κοινωνικά θέματα, με κοινές αφετηρίες που έχουν τις ρίζες τους από την αρχαιότητα.
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της Πέμπτης 18 Σεπτεμβρίου 2025 στο λιμάνι της Αρχαίας Επιδαύρου, παρουσία των δημάρχων, δημοτικών συμβούλων, εκπροσώπων τοπικών φορέων και πολλών κατοίκων του Δήμου Επιδαύρου.
Μετά την υπογραφή της συμφωνίας ακολούθησε ανταλλαγή δώρων μεταξύ των δυο Δημάρχων, παρουσιάσθηκαν παραδοσιακοί χοροί της Ελλάδας από τους τοπικούς συλλόγους ενώ προσφέρθηκαν και κεράσματα στους παρευρισκόμενους όπως χυμοί και η παραδοσιακή τοπική πορτοκαλόπιτα.
Η ιστορική αναδρομή των δύο πόλεων: Επίδαυρος Αργολίδας και Cavtatv ή Επίδαυρος Κροατίας
Οι δύο πόλεις, η Αρχαία Επίδαυρος του δήμου Επιδαύρου, και η πόλις Cavtat, ή Epidaurum του δήμου Konavle, της Κροατίας, έχουν ιστορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς οι οποίοι παραμένουν ισχυροί στη διάρκεια των αιώνων.
Σύμφωνα με τις αρχαίες πηγές, η πόλις Epidaurum ιδρύθηκε στη διάρκεια της δεύτερης μετανάστευσης των αρχαίων Ελλήνων τον 7ο π. Χ. αιώνα, από αποίκους της πόλης της Επιδαύρου της Αργολίδας.
Ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος στο βιβλίο του Natural History αναφέρει την πόλη Epidaurum όχι μόνο ως μια σημαντική πόλη της Ιλλυρίας, αλλά και ως αποικία της Αργολικής Επιδαύρου.
Ο Τίτος Λίβυος αναφέρεται στην πόλη με το όνομα Επίδαυρος, αλλά την συνδέει ταυτόχρονα και με τη λατρεία του Ασκληπιού δίνοντας τη χαρακτηριστική ονομασία Asclepitana Epidaurum. Ανάλογη ονομασία για τους κατοίκους της περιοχής αναγράφεται σε επιτύμβια στήλη η οποία βρέθηκε στην περιοχή.
Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Κωνσταντίνος Πορφυρογέννητος μας πληροφορεί ότι κατά τη βασιλεία του αυτοκράτορα Ηράκλειου οι κάτοικοι της Ιλλυρικής Επιδαύρου και της ευρύτερης περιοχής ασπάστηκαν το Χριστιανισμό. Επίσης ότι κατά τον 7ο μ.Χ. αιώνα οι Άβαροι καταδίωξαν τους Έλληνες κατοίκους της πόλης και αυτοί μετακινήθηκαν 15 χμ. δυτικά και ίδρυσαν την πόλη της Ραγούσας, το σημερινό Ντουμπρόβνικ. Στο διοικητήριο της πόλης ( Rectors house) το οποίο κατασκευάστηκε τον 14ο αιώνα οι κάτοικοι αφιέρωσαν ένα άγαλμα του Ασκληπιού, το οποίο υπάρχει ακόμα. Αξίζει να σημειώσουμε επίσης ότι στην πόλη ιδρύθηκε και λειτουργεί ακόμα το πρώτο φαρμακείο στην Ευρώπη και το οποίο πιθανότατα οφείλεται στην κληρονομιά της ιατρικής γνώσης λόγω του Ασκληπιού.
Στο ιστορικό αρχείο του Ντουμπρόβνικ το αρχαιότερο έγγραφο (1025) που φυλάσσεται είναι ένα χρυσόβουλο του Πάπα για το διορισμό του επισκόπου της περιοχής στο οποίο αναφέρεται ως έδρα η επισκοπή Επιδαύρου.
Επίσης, από τα αρχεία της πόλης του Ντουμπρόβνικ προκύπτει ότι σε μια δύσκολη στιγμή για την πόλη, κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων, ο διοικητής της πόλης Vlacho Caboga, ζήτησε να χρησιμοποιήσουν το στόλο της ώστε να αποφύγουν τους εχθρούς και να αναζητήσουν μια άλλη περιοχή στην οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν μια νέα Επίδαυρο.
Στις αρχές του 20ου αιώνα ο δήμος της περιοχής ονομαζόταν δήμος Επιδαύρου, ενώ και σήμερα υπάρχουν πολλές επιχειρήσεις οι οποίες χρησιμοποιούν με υπερηφάνεια το όνομα Επίδαυρος στις επιχειρήσεις τους.
Εντυπωσιακή επίσης είναι η κληρονομιά του ονόματος του Ασκληπιού στη συλλογική μνήμη. Εκτός από το άγαλμα του Ασκληπιού, δύο νησάκια απέναντι από την πόλη ονομάζονται Elafiti islands, όνομα το οποίο παραπέμπει στο όνομα του ιερού φιδιού του Ασκληπιού. Επίσης είναι κοινή πεποίθηση ανάμεσα στους κατοίκους της περιοχής ότι ο Ασκληπιός μάζευε τα θεραπευτικά βότανα στο διπλανό βουνό, όπου υπάρχει και σπηλιά με το όνομά του.
Το πιο σημαντικό στοιχείο όμως για την προώθηση της αδελφοποίησης των δύο περιοχών είναι η έντονη επιθυμία των κατοίκων να έρθουν σε επαφή με την αδερφή πόλη και να γνωρίσουν τα πολιτισμικά τους στοιχεία. Έχει πραγματοποιηθεί ήδη μια μουσική εκδήλωση στην Κροατία προς τιμήν της Επιδαύρου και υπάρχουν πολλές προτάσεις για ανταλλαγή πολιτιστικών δρωμένων ώστε να επιτευχθεί η σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στους κατοίκους των δύο περιοχών, Επιδαύρου και Cavtat και των δύο χωρών, Ελλάδας και Κροατίας.
