Είναι από τους δρόμους με την πιο παλιά ιστορία, αλλά δεν του φαίνεται. Δεν σώζεται κανένα παλιό κτίσμα (Το παλαιότερο είναι του 1965). Η οδός Αμυμώνης, εκτός από το όνομα, δεν διασώζει τίποτε άλλο …ποιητικό.
Οι περισσότεροι την γνωρίζουν γιατί φιλοξενεί τις διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, το Γηροκομείο και το Τελωνείο. Ξεκινάει από τη «Θανάσαινα» και «χάνεται» κάπου απέναντι από τη Νομαρχία. Διασχίζει μια περιοχή που στα συμβόλαια αναφέρεται με το Τούρκικο όνομα Γκιουλ Τεπέ, ήτοι όμορφος τόπος. (Ήταν πανέμορφος τόπος πριν οικοδομηθεί).
Πρώτη αναφορά στον δρόμο έχουμε το 1780. Ο Χασάν Πασάς Τζιζαερλής, αρχιναύαρχος του Οθωμανικού στόλου, αφού κατέστειλε τις ορδές των Τουρκαλβανών που λυμαίνονταν Έλληνες και Τούρκους της Πελοποννήσου, θέλησε να συντομεύσει την απόσταση από το Ναύπλιο στην Τρίπολη, δηλαδή από το βασικό λιμάνι της Ανατολικής Πελοποννήσου στην έδρα του Πασά. Έτσι «ενίσχυσε» τον δρόμο αυτό με γεφυράκια ώστε να είναι βατός και τον χειμώνα. Από το Ναύπλιο μέχρι τους Μύλους, παράλληλα και μερικές φορές πάνω στη σημερινή παραλιακή λεωφόρο.
Επειδή εκείνη την εποχή η περιοχή Ενδεκάτης, γηπέδου κλπ. ήταν βάλτοι, ο δρόμος τους παρέκαμπτε, ξεκινώντας απέναντι από τον Κύκνο, διέσχιζε τον Συνοικισμό και συνέχιζε όπως ακριβώς η σημερινή οδός Αμυμώνης.
Μέχρι το 1821 ήταν σίγουρα σε κυκλοφορία. Έχουμε μαρτυρίες: Ο Χουρσίτ Πασάς τον Δεκέμβρη του 1820 τον διέβη πηγαίνοντας στην Τρίπολη και το 1827 έχουμε τη μαρτυρία του ατυχήματος του Τσώκρη που έπεσε σε ένα «τριμέρι» και έγινε γεμάτος λάσπες.
Στη «Ναυπλιακή Επανάσταση», την 1η Μαρτίου 1862, οι επαναστάτες που υποχώρησαν από τον ΆγιοΛιά και τον μύλο Ταμπακόπουλου, μέσα από αυτόν τον δρόμο έφτασαν στο Ναύπλιο κατά την μαρτυρία του Λαμπρυνίδη.
Προηγούμενα, το 1833 ο δρόμος μας γνώρισε μεγάλες δόξες. Όταν αποβιβάστηκε ο Όθωνας (κάπου προς τη Νομαρχία) από τον δρόμο αυτό έγινε η θριαμβευτική του πορεία μέχρι την Πύλη της Ξηράς.
Μέχρι το 1980 ο δρόμος ήταν χωματόδρομος. Στη φωτό, τα έργα διαμόρφωσής του. Στο βάθος διακρίνεται μια καμινάδα. Είναι του εργοστασίου «Κρίνος». Ξεκίνησε για τοματοπελτέ, αλλά εκείνη την εποχή είχε μετατραπεί σε συσκευαστήριο εσπεριδοειδών. (Ήταν ακριβώς εκεί που σήμερα είναι οι διευθύνσεις εκπαίδευσης).
Δεν διακρίνεται όμως και το θρυλικό «νάιτ-κλαμπ» Κάστρο … το πρώτο του είδους κατάστημα στην περιοχή μας.
Ο δρόμος ίσως ήταν παλιότερος από το 1980. Μέχρι το 1975 ήταν ο δρόμος καθόδου των κοπαδιών από τα ορεινά της Αρκαδίας προς τα χειμαδιά της Ναυπλίας και της Ερμιονίδας. Έκαναν στάση – ή μπροστά στη νυν Νομαρχία, εξ ου και η λειτουργία βυρσοδεψείων εκεί, ή μπροστά στον Κρίνο. Μας φαίνεται ολότελα μακρινή η εικόνα κοπαδιών με 1000 γιδοπρόβατα και ενός καραβανιού με καμιά δεκαριά μουλάρια που μετέφεραν την οικοσκευή των ποιμένων… Τώρα η κίνηση αυτή γίνεται με φορτηγά και σε μικρότερη κλίμακα…
Καλό είναι να ξέρουμε την πόλη μας για να μπορούμε να την κάνουμε καλλίτερη.
