Η συγκέντρωση στη Νέα Κίο για τα προβλήματα με τους Ρομά μας οδήγησε σε πολλά συμπεράσματα σχετικά με τις δυνατότητες επίλυσης του προβλήματος. Όλα όσα ειπώθηκαν τόσο κατά την διάρκεια της συνεδρίασης όσο και μετά, δεν άφησαν πολλά περιθώρια αισιοδοξίας .
Ο Γιάννης Μαλτέζος φορτώθηκε με το καλημέρα ένα πρόβλημα που δεν το είχε στην ατζέντα του. Ένα πρόβλημα που δημιουργήθηκε πριν πολλά χρόνια όταν κάποιοι από την περιοχή άνοιξαν ιστορίες αγοραπωλησίας με τους Ρομά που πιέζονταν στην περιοχή του τότε Δήμου Αγίας Τριάδας και αναζητούσαν νέα στέγη.
Αν και ο τότε Δήμαρχος Γιώργος Κατριλιώτης προσπάθησε να τους κάνει να κατανοήσουν τι σημαίνουν οι εμπορικές πράξεις με τους Ρομά κανείς δεν έδειξε να αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που θα δημιουργούσε.
Αξίζει μάλιστα να υπενθυμίσουμε ότι το πρώτο κτήμα που πήγαινε για πώληση σε Ρομά, τελικά μπλοκαρίσθηκε από το δημοτικό συμβούλιο με την αγορά του από τον Δήμο. Στη συνέχεια η λογική “ή πάρτε και το δικό μου ή θα το πουλήσω”, ουσιαστικά άνοιξε τον δρόμο για την εγκατάσταση των Ρομά στην περιοχή. Ένας δρόμος που οδήγησε στα γεγονότα του 2000.
Ιστορικό
Ήταν τότε που έπεσαν τόνοι λάσπης στην Μικρασιάτικη κοινότητα με αναρτήσεις που προκαλούσαν εμετό. Να ένα απόσπασμα: «Παράγκες φλέγονται και μικρά τσιγγανόπουλα τρέχουν για να σωθούν. Κάποιοι “λευκοί” κάτοικοι της Νέας Κίου, κρατώντας αναμμένα δαυλιά πυρπολούν τις καλύβες ως νέα “Κου Κλουξ Κλαν” βρίζοντας πρόστυχα. Φωνές πανικού απ΄ τις γυναίκες τσιγγάνες “Μας κάψανε οι Κιώτες, βοήθεια συνανθρώποι” και οι υπάνθρωποι να συνεχίζουν να πυρπολούν με μπιτόνια βενζίνη».
Μαζί με αυτά και ανακοινώσεις στήριξης των Ρομά κυρίως από Ναυπλιώτες, όπως πάντα προοδευτικούς που έλεγαν: «Σήμερα που οι κάτοικοι της Ν. Κίου βγαίνουν στους δρόμους με την προτροπή και καθοδήγηση του Δημοτικού Συμβουλίου, εμείς οι κάτοικοι της Αργολίδας που υπογράφουμε αυτό το κείμενο, απορούμε, διαφωνούμε και θέλουμε να προτείνουμε. Γιατί τέτοια αντίδραση για τους Τσιγγάνους; Όλοι ανεξαιρέτως αναγνωρίζουμε ότι υπάρχει πρόβλημα. Λύνεται όμως με προγραφές, τελεσίγραφα και απειλές; Γιατί τέτοιος λαϊκισμός; Είναι εύκολο να καταδικάζεις τους συμπολίτες σου (γιατί οι περισσότεροι Τσιγγάνοι είναι και δημότες των δήμων της περιοχής μας), δύσκολο να δουλέψεις συστηματικά για τη δική τους ξεχωριστή ιδιαίτερη προσέγγιση στους “κανόνες” της δικής μας “πολιτισμένης” καθημερινότητας. Μήπως αντί να ρίχνουμε τις ευθύνες στους Τσιγγάνους συνολικά, στις υπηρεσίες και στους διευθυντές, στα μέσα ενημέρωσης που διαφωνούν, πρέπει να κάτσουμε όλοι μαζί και να βρούμε τα σημεία που μας ενώνουν και όχι να αναζητούμε και να τονίζουμε τα σημεία που μας χωρίζουν».
Οι μαγκιές
Μέσα σε αυτό το κλίμα ο τότε “Συνασπισμός της Αριστεράς και της Προόδου” αποφάσισε να θέσει εκτός κόμματος τον Παναγιώτη Πεβερέτο και τον Γιώργο Μανινή επειδή στήριξαν “τα θέλω” της τοπικής κοινωνίας και είχαν την ανοχή που χρειαζόταν.
Πέρασαν 24 χρόνια και από τότε μέχρι σήμερα ένα μόνο στοιχείο έμεινε σταθερό και αναλλοίωτο στο πέρασμα του χρόνου. Η ανοχή. Αν δεν υπήρχε η ανοχή τότε ίσως συγκεντρώσεις σαν και αυτή που έγινε πρόσφατα να ήταν σαν την εβδομαδιαία αναφορά λόχου έτσι απλά για να δοθεί βήμα για τζάμπα μαγκιές. Τζάμπα μαγκιές και επικίνδυνες τοποθετήσεις.
Είναι κωμικοτραγικό από την μία μεριά να ζητάς την βοήθεια και τη συνεργασία της Αστυνομίας και από την άλλη να δηλώνεις: «Υπάρχουν αστυνομικοί που έχουν νταλαβέρια με τους Ρομά. Νταλαβέρια άλλου είδους. Αυτή είναι η πραγματικότητα και τους προστατεύουν κάθε φορά. Κάθε φορά που είναι να μπει η Αστυνομία μέσα, πολλές φορές οι Ρομά είναι ενήμεροι και έχουν κρύψει τα όπλα, τα ναρκωτικά γιατί εδώ κινδυνεύουμε πραγματικά καθημερινά από τα ναρκωτικά, τα όπλα τους. Ακόμα και τα μικρά παιδιά κάνουν κατάληψη στην πλατεία, σπάνε τζάμια, κυνηγάνε πιτσιρίκια και απειλούν μικρά παιδιά. Δεν μπορεί να απειλεί το 8χρονο την 12χρονη ….».
Αυτή η τοποθέτηση-δήλωση έγινε μπροστά σε εκπρόσωπο της Αστυνομίας που πρέπει να ένοιωσε ιδιαίτερα άσχημα ακούγοντας την τοποθέτηση της εντεταλμένης συμβούλου, Σωτηρίας Παπαδοπούλου, για την Αστυνομία και το χειροκρότημα για τους “κακούς αστυνομικούς”! Το ίδιο άσχημα πρέπει να ένοιωσε και ο Δήμαρχος, Γιάννης Μαλτέζος που ανέλαβε ορθώς την πρωτοβουλία να γίνει η συζήτηση προκειμένου να έχει πλήρη εικόνα ώστε να δράσει ανάλογα. Τελικά, ξέρει κάτι παραπάνω η Σωτηρία και ενώ έλεγε καλά λόγια για τον υποδιευθυντή της Αστυνομίας μιλούσε για τα νταραβέρια των “κακών αστυνομικών” με τους Ρομά ;
Γιατί εάν δεν έχει στοιχεία μάλλον το μόνο κέρδος ήταν το χειροκρότημα αλλά η ζημιά για την Αστυνομία είναι μεγάλη. Μουτζουρώθηκαν και κανείς δεν έβγαλε άχνα. Προφανώς, το ψάχνουν. Έτσι δεν είναι ;
Βουλευτές
Όσο για τους Βουλευτές που απουσίαζαν δεν μας εξέπληξε το ότι οι ανακοινώσεις τους είχαν διαδικαστικό χαρακτήρα για να δηλώσουν το παρών στο γεγονός.
Εκείνος που απλά μας εξέπληξε αρνητικά γιατί επανέλαβε όσα έλεγε ο ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ πριν από 24 χρόνια, είναι ο Γιώργος Γαβρήλος που δήλωσε μεταξύ άλλων : «Στόχος ενός σύγχρονου ευρωπαϊκού Κράτους οφείλει να είναι η κοινωνική ένταξη των Ρομά και η δημιουργία ενός πλαισίου παρεμβάσεων που θα υπερασπίζεται την κοινωνική δικαιοσύνη και ισότητα και δεν θα αφήνει χώρο στην προκατάληψη και τον κοινωνικό αυτοματισμό. Η ενίσχυση των εκπαιδευτικών δομών, τα προγράμματα ενσωμάτωσης, εργασίας και υγείας, το τέλος των καταυλισμών μέσω πολιτικών μετεγκατάστασης και καλυτέρευσης των συνθηκών ζωής των παιδιών και όσων ζουν σε άθλιες συνθήκες, είναι στόχοι που η Κυβέρνηση της ΝΔ, όχι μόνο έχει βάλει σε δεύτερη μοίρα, αλλά απαξιοί καν να εξετάσει, αφήνοντας ολόκληρες κοινωνίες να λύσουν τα προβλήματα μόνες τους ».
Θα περιμέναμε ο Γιώργος Γαβρήλος να μας ενημερώσει για το πού πήγαν τόσα χρόνια στεγαστικά δάνεια για τους Ρομά , τα εκατομμύρια που δαπανήθηκαν για σχολεία και εκπαιδευτικούς αλλά και για την αδράνεια που καταγράφηκε και οδήγησε για μία ακόμη φορά τα τσιγγανόπουλα εκτός σχολείων. Αυτά τα χρήματα ήταν του Ελληνικού λαού, Γιώργο Γαβρήλο και κάποια στιγμή πρέπει να δίνετε πλήρη εικόνα για όσα συμβαίνουν.
Το πρόβλημα των τσιγγάνων είναι πανελλαδικό. Το Ελληνικό κράτος δεν μπόρεσε να τους πείσει ότι οι Νόμοι και οι τιμωρίες είναι για όλους. Το δικαστικό σύστημα και τα ποινολόγια δείχνουν να πάσχουν. Και για να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, όσοι ήθελαν να ενταχθούν στην ελληνική κοινωνία, εντάχθηκαν. Στέλνουν τα παιδιά τους στο σχολείο, εργάζονται, μένουν σε σπίτια και έχουν ενσωματωθεί πλήρως στο κοινωνικό σύνολο. Οι υπόλοιποι ακολουθούν το δικό τους δρόμο.
Για όλα αυτά και άλλα τόσα χρειάζεται μια Εθνική στρατηγική. Μέχρι τότε όμως χρειαζόμαστε άμεσα μια στρατηγική σε τοπικό επίπεδο που θα προκύψει μέσα από τη συνεργασία της αυτοδιοίκησης, της αστυνομίας και της δικαιοσύνης.
Άλλη μία ευκαιρία να αποδείξουμε ότι όταν θέλουμε μπορούμε!
Γιώργος Αργυρίου
