Τα αποτελέσματα των χθεσινών εκλογών ήταν σχεδόν απρόσμενα. Σχεδόν… Γιατί μια προσεκτική και νηφάλια ανάλυση δίνει εξηγήσεις.
Ο βασικός ηττημένος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ. Ήταν η πρώτη φορά μετά το1977 που η αξιωματική αντιπολίτευση χάνει έναν στους τρεις ψηφοφόρους της. (Τότε την είχε πατήσει η ΕΔΗΚ του Γεωργίου Μαύρου). Πέρα από τα δικαιολογημένα συναισθήματα λύπης που κατέχουν τα στελέχη και τους οπαδούς του ΣΥΡΙΖΑ, ας δούμε ψύχραιμα τα γεγονότα του προαναγγελθέντος θανάτου.
Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, 2015-2019, είχε συνδεθεί με την υπερφορολόγηση της μεσαίας και ανώτερης τάξης. Πείτε ό,τι θέλετε… αναγκαία… επιβεβλημένη από τα μνημόνια… η υπερφορολόγηση… άφησε τη ρετσινιά της στο τότε Κυβερνητικό κόμμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ την τετραετία που πέρασε είχε μόνιμη τακτική να δικαιολογεί ως σωστά τα κυβερνητικά του πεπραγμένα. Μόλις εμφανίστηκαν οι «εξυπνάδες» του Κατρούγκαλου και του Τσακαλώτου (αύξηση εισφορών όσων δηλώνουν πολλά και δεν τα κρύβουν και τα «τοπικά νομίσματα») τα αντανακλαστικά του μέσου ψηφοφόρου διεγέρθηκαν εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ.
Στην τετραετία του Μητσοτάκη τα δυο σημαντικότερα γεγονότα ήταν α) Η πανδημία του κορωνοϊού, και β) Οι οικονομικές επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία. Ο ΣΥΡΙΖΑ (και το ΠΑΣΟΚ) δεν διαφοροποιήθηκαν ουσιαστικά από την πολιτική του Μητσοτάκη. Εκτός από την καταγγελία της απάτης με το «σκοιλ ελλικίκου», και «μουρμουρίσματα» κατά της «λίστας Πέτσα», τίποτε άλλο. Άφησαν να διαχειρίζονται την αντίδραση προς αυτά τα μικρά κόμματα. Από εκεί προήλθε το 15% των εκτός Βουλής κομμάτων. Αυτό το 15% θα ήταν εν δυνάμει ψηφοφόροι τους.
Όσο αφορά τον πόλεμο της Ουκρανίας και τα τρία κόμματα ήταν υπέρ της Αμερικανικής πολιτικής… Άρα γιατί να έχει φθορά το πρώτο κόμμα, όταν τα άλλα σιγοντάρουν την πολιτική του;
Ο απλός πολίτης καταλαβαίνει τον πόλεμο από τις επιπτώσεις στην οικονομία. Τα μέτρα αντιμετώπισης του πληθωρισμού που πρόβαλε η αντιπολίτευση ήταν απλά παυσίπονα και δεν οδηγούσαν σε ίαση του προβλήματος. Αυτό ο κόσμος το καταλάβαινε και δεν τους έδινε σημασία. Προσπαθούσε μόνος του να σωθεί.
Παρόλα αυτά το ΠΑΣΟΚ έκανε μια αξιοσημείωτη επιτυχία μετά από 11 χρόνια είδε το ποσοστό του να ανεβαίνει σε διψήφιο αριθμό. Η κεντρική προεκλογική του εκστρατεία ήταν από χλιαρή μέχρι ανύπαρκτη. Αλλά το ΠΑΣΟΚ είχε κρατήσει έναν γερό περιφερειακό μηχανισμό, σημαντικά κοινωνικά ερείσματα –ιδίως στην επαρχία- και είχε συγκροτήσει δυνατά τοπικά ψηφοδέλτια. Από εκεί προήλθε η άνοδός του.
Το κακό είναι ότι και αθροίζοντας τις ψήφους ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ στις περισσότερες περιφέρειες είναι λιγότερες από τη ΝΔ αυτό επιβάλλει αλλαγές στον προγραμματικό τους λόγο, όσο το δυνατόν συντομότερα.
Υ.Γ. Στη γελοιογραφία του 1958 ο λαός μιλάει στις εκλογές… επίκαιρη όσο ποτέ.
