Η έλλειψη εργατικών χεριών ,η γήρανση του αγροτικού πληθυσμού αλλά και η άρνηση των νέων να επιστρέψουν στις αγροτικές κοινωνίες σημαδεύουν τη σημερινή εποχή και δημιουργούν μία σειρά ερωτηματικών χωρίς να υπάρχει πειστική απάντηση.
Αυτή είναι η εικόνα που φωτογραφίζει τον πρωτογενή τομέα αλλά κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις Αυτό συμβαίνει και στην περίπτωση του πρωτογενούς τομέα που την τελευταία δεκαετία δραστηριοποιούνται άτομα που προέρχονται από τον χώρο των ΑΕΙ και ΤΕΙ με κοινό παρανομαστή την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής τους
Από την τράπεζα στην καλλιέργεια μανιταριών
Ένας απο αυτούς είναι κα ο Λάμπρος Καραγγελής από την Μεσσηνία που είναι ευρύτερα γνωστός για τις φημισμένες παραγωγές μανιταριών . Απόφοιτος της Σχολής διοίκησης και Οικονομίας που θα βρεθεί σε κάποια από τις μεγάλες τράπεζες υπάλληλος αλλά δεν θα κάνει μεγάλη διαδρομή Όπως ο ίδιος αναφέρει κάνοντας μία αναδρομή στην πορεία του : « η πολλά υποσχόμενη καριέρα στην Τράπεζα δεν θα με κρατήσει. Έρχομαι σε επαφή με την άγρια πανίδα και ειδικότερα με τα μανιτάρια Καταλήγω στην Γεωπονική να παίρνω σεμινάρια για ότι αφορά τα άγρια μανιτάρια.
Η ζωή της τράπεζας είναι πολύ διαφορετική από την ζωή ενός παραγωγού Η επιλογή να ζησεις σαν παραγωγός έχει σχέση με αυτό που αγαπάς και την δημιουργία Από εκεί και πέρα υπάρχει ένα σταθερό πεδίο γνώσης που δεν τελειώνει ποτέ». Υπήρξε ένα διάστημα που μετανιώνει κάποιος για την επιλογή του ; Ο Λάμπρος Καραγγελής είναι ξεκάθαρος : «το πρώτο διάστημα μετά την τράπεζα αντιμετώπισα προβλήματα αφού δεν υπήρχε πλέον ο μισθός και το αγροτικό εισόδημα αργούσε να φανεί» Απαντώντας στο ερώτημα για το τι μπορεί να γίνει με την γήρανση του αγροτικού πληθυσμού θα επισημάνει ότι : « Όταν καταλάβουμε πόσο πλούσια είναι η χώρα μας τότε θα αλλάξουν πολλά Όταν συντεταγμένα πολιτεία και εκπαιδευτικό σύστημα δουλέψουν με συνέπεια για τον πρωτογενή τομέα»
Από τον κατασκευαστικό κλάδο στα μελίσσια
Από την Αργολίδα ο Γιάννης Ρεκούμης πρίν ασχοληθεί με την Μελισσοκομία θα εργασθεί με επιτυχία στον κατασκευαστικό κλάδο αφού είναι απόφοιτος Πολιτικός Μηχανικός του Μετσόβιου Πολυτεχνείου Η κρίση που
έφεραν τα μνημόνια δεν αφήνει πολλά περιθώρια για τος κατασκευαστές και ο Γιάννης Ρεκούμης θα ξεκινήσει από το μηδέν την μελισσοκομία δηλώνοντας : « Άλλαξα επάγγελμα σε ηλικία 40 ετών και η αλλαγή ήταν μεγάλη αφού είχα συνηθίσει σε δουλειά γραφείου. Ο Μελισσοκόμος απαιτεί γνώσεις και φυσικά σωματική κόπωση. Προχώρησα με πολύ διάβασμα Αν συγκρίνεις τις οικονομικές αποδοχές τότε σίγουρα αντιλαμβάνεσαι ότι οι αποδοχές από το μέλι είναι πολύ λιγότερες από όσα έβγαζε κάποιος στην οικοδομή αφού το ελληνικό μέλι το επηρεάζουν οι εισαγωγές. Η εργασία μας δεν ανταμείβεται όπως πρέπει ». Οσο για το μέλλον οι προβλέψεις είναι δυσοίωνες αφού όπως υποστηρίζει λείπουν τα εργατικά χέρια και ειδικότερα στην μελισσοκομία »
Από την Αγγλία βιοκαλλιεργητής στην Κορινθία
Ο Ιάσων Σκουτέρης από την Κορινθία προέρχεται από τον χώρο των πολιτικών μηχανικών και το 2014 που 
επιστρέφει από την Αγγλία βουτάει στα βαθιά Ο πατέρας του πεθαίνει το 2015 αλλά έχοντας την επαφή με την καλλιέργεια παίρνει την απόφαση που δεν έχει επιστροφή και αρχίζει πλέον την βιολογική καλλιέργεια σε πεπόνια , καρπούζια και άλλα κηπευτικά Πόσο μετάνιωσε όμως: « Ο Ιάσων Σκουτέρης δήλωσε : «ήρθαν δύσκολες στιγμές αλλά δεν έκανα πίσω . Η οικονομική κατάσταση δεν επέτρεπε ταλαντεύσεις .Αποφασίσαμε να μείνουμε και το αγαπήσαμε αυτό που κάναμε Δώσαμε όλη την φροντίδα με πολλές ώρες εργασίας Στην αρχή η δουλειά δεν μου άρεσε αλλά στην πορεία την αγάπησα την δουλεια Οσο για τους νέους πρέπει να καταλάβουν τι μπορεί να πάρουν από την γή τους και να εργασθούν με όρεξη σε αυτό το κομμάτι Να ασχοληθούμε όλοι και να ξαναζωντανέψουμε την ύπαιθρο Δεν υπάρχει ωραιότερο πράγμα από την ενασχόληση με την φύση
Από τα έδρανα των πολιτικών επιστήμων στο αλιευτικό καΐκι
Από τον χώρο της Νομικής προέρχεται ο αλιέας Νίκος Μπικάκης που είναι πρωτοπόρος σήμερα στον αλιευτικό
τουρισμό .Απο πέντε χρονών μαζί με τον πατέρα του σε μία βάρκα και ατέλειωτες ώρες ψάρεμα και έχοντας ήδη τελειώσει το Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο στο τμήμα Πολιτικής επιστήμης και δημόσιας διοίκησης ξεκαθαρίζει ότι δεν μπορούσε να φαντασθεί τον εαυτό του σε κάποια άλλη δουλειά Ο Νίκος Μπικάκης σήμερα δηλώνει : «πάω για ψάρεμα και είμαι ήρεμος Εργοδότης μου είναι ο Θεός. Τώρα με τον αλιευτικό τουρισμό κάνω και κάτι παραπάνω αφού έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο και του δίνω χαρά. Οι νέοι για να μπουν στην δουλειά πρέπει να έχον γνώση Οι πατεράδες κάνουν ότι μπορούν για να μείνουν τα παιδιά στο επάγγελμα αν και βλέπουν ότι μειώνεται τα ψάρι»
Μετά τα δύο πτυχία στις καλλιέργειες της ελιάς και του σύκου
Τις σχολές Βαλκανικών σπουδών στην Φλώρινα και διοίκησης 
επιχειρήσεων στην Καλαμάτα έχει τελειώσει o Νίκος Διονυσόπουλος που τονίζει ότι : «η οικονομική κατάσταση από την μια μεριά αλλά και η οικογενειακή παράδοση στην ελαιοκαλλιέργεια τον οδήγησαν στο να πάρει την απόφαση να ασχοληθεί ενεργά με τον πρωτογενή τομέα και ειδικότερα με τις ελιές αλλά και τα σύκα.» Εκείνο που ξεκαθαρίζει ο Νίκος είναι ότι : «είναι δύσκολο να ξεκινήσεις στον αγροτικό τομέα χωρίς να έχεις κάποιους να σε στηρίξουν με τις γνώσεις τους αλλά και αγροτική γή» Οσο για την διαφορά ζωής μετά την απόφαση να ζήσει στο χωριό θα αναγνωρίσει τα προβλήματα αλλά θα τονίσει ότι : η ποιότητα ζωής σε ένα χωριο είναι σίγουρα πολύ καλύτερη από οποιοδήποτε αστικό κέντρο παρά τα προβλήματα στην καθημερινότητα της ζωής στο χωριό»
Για να επιστρέψουν οι νέοι απαραίτητη προϋπόθεση όπως δηλώνει ο Νίκος Διονυσόπουλος είναι η πρόσβαση τους στην ανεκμετάλευτη αγροτική γή
ΠΗΓΗ https://www.ypaithros.gr/allou-kinisane-allou-zoi-paei/-Γιώργος Αργυρίου
